Bu yaz Avrupa’daki savaştan kaçanların yüzde 60’ı Suriye, Afganistan ve Irak’tan geldi. Sığınmacılar Yunanistan, İtalya ve Fransa’da yer bulurken, mültecilerin yarıdan fazlası bu rotayı takip ediyor.
Başka ülkelere göç etmek için sınırları ve denizleri umutsuzca aşan yorgun mültecilerden nasıl ekonomik değer yaratabiliriz? Mesela onlara güvenli bir liman vaat eden Almanya? Bu konuyu bu hafta Reel Ekonomi’de ele alacağız. Yalnızca 2015 yılında 1,2 milyon sığınma talebi sunuldu.
Bu çok mu fazla görünüyor? Aslında hayır… Bu yaz 300 bin başvuru yapıldı ve bu rakam Avrupa’da her milyon kişi başına 600 sığınma talebine denk geliyor. Ancak gerçek mültecilerle ekonomik göçmenleri birbirinden ayırmanın zorluğu göz önüne alındığında, Avrupa’daki sığınma kuralları ekonomik açıdan kafa karışıklığına neden oluyor. Mültecilerin bir ülkeye giriş yaptıklarında ilk baktıkları yer ev sahibi ülkedir; Yiyecek, barınma, eğitim ve sağlık harcamaları yapmak zorundalar. Kısa vadede ülkenin giderlerini katlayan bu durum, daha fazla alanda üretim ve hizmet anlamına geliyor ve yerli çalışanları da derinden etkiliyor.
Kazanılan ücretler düşebilir ama mültecilerin sektörde çalışmaya başlamasıyla enflasyon da düşüyor. Ülkeler arası farklılıklar dikkate alındığında iki yılı bulabilmektedir.
Sığınmacılar iş aramaya başladıklarında yerel işçilerin gerisinde kalıyorlar. Farkı kapatacak tek anahtar kelime var: “İstihdamı artırmak”. Bu, mültecilerin iş yerlerine yakın yerleşim alanlarında yaşamalarının teşvik edilmesi, onlara eğitim sağlanması ve onlara ülkenin dilinin öğretilmesi anlamına geliyor. Başarılı ekonomik entegrasyon aynı zamanda ev sahibi ülkenin nüfusunun artmasına da olanak tanır ve finansal sürdürülebilirliğe katkıda bulunur.
Bu yaz Avrupa’daki savaştan kaçanların yüzde 60’ı Suriye, Afganistan ve Irak’tan geldi. Sığınmacılar Yunanistan, İtalya ve Fransa’da yer bulurken, mültecilerin yarıdan fazlası bu yolculuğu tamamlayarak açık sınır politikası uygulayan Almanya’ya ulaştı. Giovanni Magi, Almanya’nın uzun vadeli bir yatırım teşviki olup olmadığını araştırmak için Almanya’dan haber veriyor:
SAP gibi Alman teknoloji devlerinin büyük başarısı, Nasser ve Mohanad gibi mültecileri şirketlerine getirme becerilerinde yatıyor. Küçük adımlarla başlayan staj politikaları bu açık fikirli şirketlere büyük ivme kazandırıyor.
SAP stajyeri Nasser Atif, deneyimlerini şöyle anlattı:
“Karşılaştığımız ilk engel Almanca… Belli bir seviyeye gelene kadar dil dersi almak zorundayız, sonra kültürel farklılık sorunu ortaya çıkıyor. Gerçekten farklı olmayan ne?”
Bir diğer SAP stajyeri Mohanad Alfar, ülkeler arasındaki farklara dikkat çekiyor:
“Şehrimdeki bir seramik fabrikasının pazarlama departmanındaydım. Açıkçası aynı işi yaptığımızı sanıyordum ama buradaki iş akışı yaptığımızın ışık yılı ilerisinde. Öğrenecek çok şey var!”
SAP CEO’su Uli Joos, kültürel farklılıkların önemli olmadığını vurguladı:
“Bizim için önemli olan nereden gelmiş olursa olsun, mülteci olsun ya da olmasın doğru yeteneği bulmak. Yani belli bir ülkede, belli değerlere sahip yetenek aramıyoruz.”
Almanya milyonlarca boş pozisyon için yetenek arıyor. 685.000 kişinin istihdam edildiği birçok sektör özel beceriler gerektiriyor. Suriyeli bir mülteci olan Hussain, Berlin’de mülteci işsizliği merkezini kurduğunda diplomaları gerekli niteliklere uygun isimler buldu.
MigrantHire’ın kurucusu Hüseyin Shaker:
“İlk başta LinkedIn olarak çalışıyorduk. Eğer iş fırsatları ve adayların becerileri eşleşiyorsa birbirleriyle çatışıyordu. Ama artık şantiye olarak hizmet veriyoruz. “İşçi arayan firmalarla iletişime geçiyoruz ve adaylar doğrudan yetkili kuruma başvurabiliyor.”
euronews muhabiri Giovanni Magi:
“Almanya’ya bir yılda bir milyondan fazla mülteci geldi. Bunlardan 21.400’ü iş bulurken, 30 büyük şirkete sadece 100 kadarı yerleştirildi. “Bu küçük grubun önümüzdeki birkaç yıl içinde birkaç milyon birimlik bir ekonomik etkisi veya gelişimi olmayacak.”
Mültecilerin gelişi büyük bir fatura yaratıyor. Bugün 10 milyar euro civarında olan bu rakam, 2020’de 20 milyar euroya çıkacak. Bu miktarı ödemek için devletin yılda 6 milyar euro toplaması gerekiyor. 2015 yılı bütçe fazlası zaten önümüzdeki iki yılın gelirlerinden karşılandı. Maliyetlerin büyüklüğü göz önüne alındığında büyük şirketler mülteci politikalarının daha etkin hale getirilmesi çağrısında bulunuyor.
Arbeitgeber Direktörü Stefan Küpper ise gelecek planlarını şöyle anlattı: “Artık çeşitli program ve girişimlerde başarılı sonuçlar elde etmeli, en iyileri öne çıkarmalı ve yetenekleri keşfetmeliyiz.”
Avrupa’nın en hızlı yaşlanan ülkelerinden birinde çalışma çağındaki mültecilerin istihdamını artırmak, ekonomik entegrasyonun altın anahtarıdır!
Uzun vadeli Almanya örneğini düşününce Ian Goldin’in açıklayabileceği birçok soru akla geliyor. Çünkü kendisi mülteci alanında uzman ve yeni kitabı “Age of Discovery” ile Oxford Üniversitesi bünyesindeki Oxford Martin School Foundation’ın hem yazarı hem de kurucusu…
euronews: Ian, Almanya örneğinden ve mültecilerden bahsederken maliyet kelimesini çok kullanıyoruz. Almanlar bunun uzun vadeli bir yatırım olduğundan nasıl bu kadar emin olabiliyor?
Ian Goldin: Gerçekte bu hem kısa hem de uzun vadeli bir yatırımdır. Kısa vadede mülteciler, normalde yılda sadece yüzde 0,2 oranında büyüyen Alman ekonomisine dinamizm katıyor. Uzun vadede dünyanın en düşük doğurganlık değerlerine sahip Almanya’nın ekonomisine katkısı genç iş gücüyle hesaplanıyor.”
euronews: Peki ya her zaman bahsedilen deneysel sonuçlar?
Ian Goldin: “Sergey Brin olmasaydı Google olmazdı. O bir mülteciydi. Steve Jobs da Suriyeli bir mültecinin oğluydu. İnsanlara yeteneklerine göre çalışma fırsatı verirseniz, başarılarını ve geçmiş eğitimlerini tanırsanız onları sisteminize uyarlayabilirsiniz. Onları iş piyasasına girmeye teşvik etmelisiniz. Ticareti öğrensinler, çalışsınlar, barınsınlar, bunlar çok önemli şeyler. Mültecilerin güce bağımlılık oranları Alman nüfusuna göre daha düşük ve bu ülkeler mültecileri kolaylıkla kendi kültürlerine entegre edebiliyor. Ancak mültecilerin çalışmasına izin vermeyen ülkeler onları şehirlerin dışına itiyor ve işsiz bırakıyor, bu da daha büyük bir sorun yaratıyor.”
euronews: “Ekonomik açıdan bakıldığında yerel işçilerin kendilerini ve işlerini tehdit altında hissetmemelerini sağlamak için ne yapılabilir? “
Ian Goldin: “Evet, biz bu duruma politik olarak bakıyoruz. Bu dışlanmanın nedeni budur. Almanya’da işçi sınıfının neredeyse tamamı çalışıyor ve küçük bir kısmı işsiz ancak ülkenizde işsizlik oranları yüksekse bu korku ortaya çıkıyor. İsveç’in yüksek sesle duyurduğu ve yaptığı gibi… Yerel halkın çalışmak istemediği işlerin mültecilere verileceği biliniyor. “İlginç olan şu ki, buradaki örneği Doğu Avrupa örneğiyle karşılaştırırsak, bazı ekonomik sektörlerde büyük bir işgücü sıkıntısı yaşanıyor.”
euronews: “Peki mülteciler, ev sahibi ülkenin vatandaşlarının kalbini nasıl rahatlatabilir?”
Ian Goldin: “Yeni vatanlarının dilini öğrenme yetenekleri, becerilerini geliştirmeye yönelik çabaları, yaşadıkları ülkenin yasalarına bağlılıkları ve saygıları bu konuda yardımcı olacaktır. Mültecilerin çoğu yeteneklerinin çok altında işlerde çalışıyor. Ancak bu durumu kabullenmek zaman alacaktır. Ev sahibi ülkeler tarafından kabul edilmesi zorlu ve zaman alıcı olabilir. Normalleşme için her iki taraf için de 4-5 yıldan bahsediyorum. Elbette ev sahibi ülkenin vatandaşlarına da yapacak çok iş var.”